Undanfarið hafa Svavar og Berglind á Karlastöðum í Berufirði unnið að þróun á snakki úr gulrófum. Þeim fannst vanta snakk á markað úr heilnæmum hráefnum sem hægt væri að rækta hér á landi. Gulrófan varð fyrir valinu, sítróna norðursins, stútfull af C-vítamíni og stuði.

Rófurnar eru sneiddar og bakaðar (ekki djúpsteiktar) og svo eru þær kryddaðar með ferskum chilipipar, hvítlauk og sjávarsalti. Markmiðið er að framleiðslan og ræktun allra hráefna fari fram á sveitabæ þeirra, Karlsstöðum, en þau eru nú þegar búin að undirbúa nokkra hektara lands fyrir gulrófuræktun.

Vöruþróunin var gerð í samstarfi við Matís og á lokametrum þróunarvinnunnar gufaði snakkið upp úr skálunum, svo góðar voru viðtökurnar. Markmiðið er að setja snakkið á markað í vor en fyrst þarf að byggja aðstöðu fyrir framleiðsluna, sjálfa snakkverksmiðjuna!

Á Karlsstöðum er eldra fjós sem mun fá nýtt líf. Fyrsta skref var að rífa allar innréttingar og klæðningar innan úr því. Þá teiknuðu þau upp snakkverksmiðjuna, réðu smið, og hófust handa við að byggja húsið upp á nýtt.

Mikið verk hefur áunnist en það er ennþá langt í land. Markmiðið er að verkið verði klárt fyrir vorið. Þá verði snakkverksmiðjan komin á laggirnar, og á markað komi fyrsta flokks heilsusamlegt sveitasnakk úr gulrófum, undir merki Havarí

Hér gefst áhugasömum kostur á að leggja verkefninu lið. Hægt er að kaupa fjármögnunarpakka í öllum stærðum og gerðum og hjálpa þannig til við að koma á fót nýstárlegri snakkverksmiðju þar sem lögð verður stund á matarhandverk úr hágæða hráefnum.

Ýmsar leiðir eru í boði, allt frá snakkpakka úr fyrstu lögun ásamt árituðu viðurkenningarskjali, upp í heimsókn í snakkverksmiðjuna, dvöl á gistiheimilinu, tónleika með Prins Póló og Bulsu veislu!

Hægt er að fylgjast með framvindunni á www.facebook.com/hahavari

Nú fer að styttast í sprengidaginn sem er þriðjudaginn 17. febrúar. Löng hefð er fyrir því á Íslandi að borða saltkjöt með öllu tilheyrandi. Þar er íslenska gulrófan í stóru hlutverki.

Dagarnir fyrir sprengidag eru lang söluhæstu dagar hjá okkur rófubændum og allir keppast við að þvo og pakka. Þar á meðal eru hjónin á Norður Hvoli í Mýrdal, þau Einar Magnússon og Birna Viðarsdóttir sem er hér á myndinni að fara í gegnum heilt fjall af fallegum rófum.

Á dögunum gaf Félag gulrófnabænda öllum leikskólum í Reykjavík sem það vildu. 10 kg af gulrófum. Markmiðið með þessu var að kynna þessa góðu íslensku afurð fyrir neytendum framtíðarinnar og auka neysluna á henni. Rófan á í harðri samkeppni við aðrar afurðir eins og t.d. innfluttar sætar kartöflur. Rófan er frábært snakk full af A og C vítamíni, fitusnauð og kolvetnarík. Hún er einkar hentug fyrir þá sem vilja grennast, svo má ekki gleyma því að hún styrkir tennur.

Félag gulrófnabænda  er núna að vinna við útgáfu á uppskriftabæklingi sem mun liggja frammi í helstu búðum nú á vordögum, þar sem helstu kokkar landsins gefa okkur dæmi um uppskriftir, einnig er meiningin að dreifa honum til flestra matreiðslumanna landsins.  Útvarspsauglýsingar eru að fara í gang núna kringum bónda- og konudag þar sem karlmenn eru hvattir til að; rófa konuna á konudaginn og konur að rófa bóndann á bóndadaginn.

Nú fer að styttast í Þorláksmessu en þá hefur skapast sú hefð að borða skötu og þá að sjálfsögðu með rófum og kartöflum. Á sölutölum má sjá að nokkur söluaukning er á þessum tíma og eru bændur nú í óða önn að þvo og pakka og senda í búðir. Það eru fleiri en mannskepnan sem eru hrifnir af rófunni. Þessi kind sem er á bænum Norður- Hvoli í Mýrdal lætur ekki varðhundinn stoppa sig. Það var annar bóndinn á bænum, Birna Viðarsdóttir sem tók þessa frábæru mynd, en þar býr hún ásamt manni sínum Einari Magnússyni.

Aðalfundur Félags gulrófnabænda var haldinn 29. nóvember síðastliðinn.  Stjórnin var endurkjörin.  Fram kom í skýrslu formanns að blautur og sólarlaus júlí sunnanlands setti strik í reikninginn, þannig að uppskera var ekki eins og útlit var fyrir í vor.  Nokkur órói hefur fylgt nýjum  aðilum sem komið hafa inn á markaðinn í haust og hefur verðið verið af þeim sökum í lægri kantinum.  Hrafnkell Karlsson var kosinn formaður Hollvinafélags Íslensku gulrófunnar, sem hefur það að markmiði að efla og kynbæta gömlu íslensku gulrófustofnana. Farið verður í auglýsingaátak eftir áramótin og verður það kynnt þegar að því kemur.

Aðalfundur Félags gulrófnabænda var haldinn 30. nóvember sl. Í sumar voru liðin 30 ár frá stofnun félagsins.
Félagafjöldi var á fyrsta áratug félagsins rúmlega 60 manns og endurspeglaði þann fjölda sem ræktaði rófur á þeim tíma. Nú er félagafjöldinn rúmlega 20 manns enda hafa búin stækkað og þeim fækkað.
Félagið hefur staðið að mörgum framfaraskrefum í greininni. Mörgum tilraunaverkefnum hefur verið unnið að heima hjá bændunum sjálfum í samstarfi við marga af fremstu vísindamönnum á okkar sviði s.s. Sigurgeir Ólafsson, Magnús Ágústsson, Guðmund Halldórsson, Jónatan Hermannsson og Halldór Sverrisson, sem skilað hafa verulegri þekkingu til félagsmanna. Kálflugan var oftast verkefnið og síðan yrkis samanburðartilraunir og geymsluskemmdir og í ár voru tilraunir með mismunandi varnarefni gegn illgresi gerðar á tveimur búum.
Kynnisferðir til rófnabænda í nágrannalöndunum hafa verið árangursríkar,en félagið hefur fjármagnað þær að hluta og undirbúið og hlotið til þess styrki úr Aðlögunarsjóði garðyrkjunnar.
Útboð á rekstrarvörum til félagsmanna hefur öðru hverju verið haldið með góðum árangri.

Síðast en ekki síst hefur hlutverk félagsins verið að sinna verðlags-, kynningar og markaðsmálum greinarinnar. Í því sambandi má nefna að á síðasta ári var sett í loftið heimasíðan www.rofa.is þar sem finna má uppskriftir, fréttir, myndir og annan fróðleik.
Hrafnkell Karlsson á Hrauni gekk úr stjórn en hann hefur verið formaður félagsins lengst af og var einn af stofnfélögunum. Honum voru þökkuð vel unnin störf og hann gerður að fyrsta heiðursfélaga félagsins.

Ný stjórn var kosin en í henni eiga sæti: Guðni Einarsson Þórisholti, Einar Magnússon Norður-Hvoli, Sturla Þormóðsson Fljótshólum, Bjarki Guðnason Maríubakka og Hjörtur Benediktsson Hveragerði. Stjórnin mun síðan skipta með sér verkum.

Á dögunum afhenti Félag gulrófnabænda leikskólum Reykjavíkurborgar að gjöf 10 kg af gulrófum á hvern skóla.  Markmiðið með þessu átaki var að kynna neytendum framtíðarinnar hollustu rófunnar.

Rófurnar eru grennandi góðmeti sem má nota á margvíslegan hátt og eru góðar, stappaðar, steiktar, hráar og soðnar. Síðast enn ekki síst eru þær frábært snakk sem er bæði fitusnautt, sykursnautt og fullt af vítamínum.

Á meðfylgjandi mynd er ungur drengur úr Leikskólanum Ösp að ná í sinn poka hjá fulltrúa Félags gulrófnabænda. Myndina tók Nichole Leigh Mosty leikskólastjóri.

Eftirfarandi uppskrift var tekin af bloggsíðu Sigurveigar Káradóttur matgæðings

Á sama hátt og mörgum finnst pizzugerð ómissandi á föstudögum,
þykir mér góð steik frekar frábær byrjun á helginni.
Tekur líka stuttan tíma og klikkar sjaldan.
Allavega ef kjötið er vel valið. Þessi Red Roy steik úr Kjöthöllinni var alveg tilbúin á pönnuna og sveik sko ekki. Það er ekki verra að kaupa kjöt nokkrum dögum fyrr og leyfa því að meyrna áður en það á að fara á pönnuna. Þessi steik þoldi það hins vegar alveg að vera bara kippt með heim á föstudegi.

Hvað er svo með steikinni er misjafnt eftir því hvað er til og hvað ég er í stuði fyrir.

Að þessu sinni voru það rófur, sem mér þykja afskaplega vanmetnar. Ég er alveg rófusjúk og nota þær í alls kyns rétt. Skipti þeim oft út fyrir sætar kartöflur í uppskriftum, enda eru þær oft ferskari og fallegri að sjá en sætu kartöflurnar sem hafa oft ferðast töluvert þegar þær koma í verslanir.

Það eina sem ég gerði við þær var að skera þær í litla teninga, setja í ofnkúffu með andafitu og sjávarsalti og hræra í þeim við og við.
Þetta voru 2 meðalstórar rófur, 2 matskeiðar af andafitu og eitthvað af sjávarsalti. Hafði þær á háum hita – 200-220 gráðum og þær tóku svona 20-30 mínútur minnir mig. Andafitan þolir mjög vel hita og er því tilvalin í steikingu á háaum hita. Hana fékk í krukku úti í Melabúð. Á oft krukku af henni inni í ísskáp, enda geymist hún vel og er nauðsynleg í marga góða rétti.

Sósan var algjört dúndur.

Fann tæpa hálfa rauðvínsflösku inni í skáp sem ég setti í pott og sauð niður. Þegar um það bil einn þriðji var eftir af rauðvíninu slökkti ég undir pottinum. Þetta hafa verið svona 300 ml sem urðu að 100 ml við suðuna.

Sveppina steikti ég á mjög heitri pönnunni úr dálitlu af ósöltu smjöri.
Tók þá svo til hliðar og hélt þeim heitum.

Því næst var steikin þerruð og krydduð með sjávarsalti, hvítum pipar og svörtum pipar. Hún fór síðan á vel heita pönnuna með smávegis af ósöltu smjöri.

Tók hana því næst af pönnunni og lét hana hvíla sig á meðan sósan varð til.

Á sömu pönnu og bæði sveppirnir og kjötið var steikt (athugið að þvo ekki pönnuna þarna á milli), fór svo rauðvínið sem ég hafði soðið.
Þar gufaði það næstum upp en náði á leið sinni að skrapa upp öll góðu bragðefnin af botninum á pönnunni. Notaði líka gaffal til að skrapa þetta allt upp enda liggur allt góða bragðið á botni pönnunar og það er algjör synd að nota það ekki grunninn á góðri sósu.

Útí pönnuna slettist líka ögn af balsamediki – svona matskeið. Því næst fór væn sletta af rjóma útí þetta. Svona 150-200 ml. Þá var komið að sykrinum.

Hann mældi ég ekkert sérstaklega. Gæti hafa verið svona 50 grömm. Kannski aðeins meira. Við það þykknaði sósan og karmellaðist vel.
Varð þykk, dökk og gljáandi. Og algjört dúndur.

Verði ykkur að góðu:)